Kadın Vazgeçerse..

   Fonda Cem Adrian çalarken mutfak masasında oturup otobüs saatimin gelmesini beklediğim bir geceden yazıyorum..
   Terkedilmiş bir şehir, bir ev, bir adam ve anılar bırakıyorum ardımda..
   Defalarca gittim ama böylesine gerçek değildi.. Defalarca gittim ama hiç istemedim.. Defalarca gittim ben senden ama hep geri dönüş biletimide yanımda götürdüm.. Her gidişim sana daha güçlü geri dönebilmek için yaşadığım ayrılıklardı.. Ve nitekim öyle de oldu.. Daha güçlü, daha deneyimli, daha dik bir duruşla, daha bir aşkla ve tutkuyla döndüm hep..
   Hiç böylesine istemedim gitmeyi daha önce..
   Hiç böylesine sessiz karşılamadım ayrılığı..
   Hiç böylesine kırgınlıklarımı buram buram hissetmedim..
   Hiç böylesine düşünmedim tüm yaşanılanları..
   Hiç böylesine verdiğim emekleri yok saymadım..
   Hiç çöpü çıkartmadan, dolaba yemek bırakmadan, toz almadan, banyoyu ovalamadan, nevresimleri değiştirmeden, bulaşık makinesini çalıştırmadan, ütüleri yapmadan, laf sokmadan, trip atmadan, sessizce gitmedim..
   Hiç böylesine yüreğimde hissetmedim ayrılığı..

   Birden kendimi tozlu rafları, eski dosyaları karıştırırken buluverdim. Aradığımı bulmam kolay olmadı ama belki taa lise zamanlarından kalma KADIN VAZGEÇERSE başlıklı yazıyı oturduğum yerde bir çırpıda okudum.. O kadar tastamam bir yazı ki ve bir o kadar da eksik.. Önce sizlerle o yazıyı direk paylaşmayı düşünsemde yazıyı kendi yorumlarımla harmanlamadan olduğu gibi sizlere sunmak istemedim. Merak edenler için yazının orjinalinin bulunduğu görseli daha sonra yazımın sonuna ekleyeceğim.

   Bir kadın nasıl vazgeçer?
   Bir kadın sonuna kadar savaşır aşık olduğu adam için. Tüm fedakarlıklarını sunar sevdiği adama. Asla yapmam dediği herşeyi yapmış, asla kaldıramam dediği her sözü kaldırmış, asla hazmedemem dediği tüm aşağılamaları hazmetmiş, tüm geçmiş yıllarını verdiği, her kaldırımında, her caddesinde anıları olan şehrini terketmiş, sevdiği adam uğruna, aşkı uğruna bir bilinmezliğe yol almış, sarılıp ağlayabileceği bir omuz bile barındırmayan buz gibi bir şehirde aşkıyla ve sevdiği adamla yaşamaya başlamıştır kadın.. Tek isteği ise sevdiği adamın huzurla ve mutlulukla gülen gözleridir..
   Karşılık görememiştir ama sevmeye devam eder. Fedakarlık yapmaktan vazgeçmez. Yanında yatan adama bakar  ve sessiz sessiz ağlar bazen.. Bazen kırılan bir tabak bir cep telefonu belki de.. Ağlar kadın.. Hıçkırarak.. Hissederek.. Yüreği acıyarak.. Sessizce koyar yine başını yastığa.. Sevmekten asla vazgeçmez..
   O kadar hissettirmiştir ki sevdiğini, aşık olduğu adam tarafından 'ne yaparsam yapayım her zaman beni sevmeye devam edecek' düşüncesinin haklı gücünü erkeğe teslim etmiştir..
   Bir kadın öyle kolayca arkasında bırakıp gidemez tüm duygularını. O kadar bağlıdır ki duygularına erkek gücünü tam da buradan alır zaten.. Ama bilmez ki unutmaz kadın, sadece bir köşeye atar ve üstünü örter.. Sineye çeker tabiri caizse..
   Eskiden yüklükler vardı annelerimizin çeyizlerini sakladıkları. Bir süre sonra etrafta ne kadar fazlalık varsa, ne kadar dağınık görüntü varsa o dolap saklardı herşeyi.. Kadın gibi yutardı göstermezdi.. Ve hiç kıymeti bilinmezdi 'şunu şuradan söksek ev ne kadar genişler aslında' diye her defasında olmaması gerektiği vurgulanırdı ama vazgeçilemezdi.. O yüklük o evden atılmaya karar verildiği zaman öylesine çok döküntü çıkar ki ortaya atmaya kıyamazsın ama tutmaya dayanamazsın içinden çıkanları.. O zaman anlaşılır kıymeti.. Kaybedince değeri bilinmeye başlar ve belki  tozu bile alınmayan o yük dolabı yeniden yaptırılmaya karar verilir. En güzel ahşaptan, belki lake yaptırılır parıl parıl.. Ama kırılıp atılmıştır eskisi.. Senin kahrını çeken..
   Kadın gibi.. Aşık olduğu adam tarafından yüzüne vurulur her fırsatta istenmediği, fazlalık olduğu, gittiğinde huzur vereceği söylenir kadının yüzüne.. Yüreğine.. Ama kadın bir anda karar vermez. Sineye çekmeye devam eder, sever ısrarla..
   Günün birinde sessizce ve tüm kırgınlıklarını alarak susarak gider kadın erkeğin hayatından..
Vermeden almıştır erkek. Sevgilerde tükenir bir gün. Ruhundaki yorgunluktan başka birşey hissedemez artık kadın..
   Fonda Cem Adrian'ın sözlerine dalıp gittim bir an.. 'Sana sarılınca geçer sandım geçer sandım..' Geçer miydi? Geçti mi?
   Yalnız ve onsuz olduğu zamanlarda bile aşık olduğu adama dönen kadın "Sevgisine karşılık alamadığını hissettiği zaman vazgeçer."
  Erkek devasa egosu yüzünden farkedemez açtığı yaraları. Hala kadının kendisini delicesine sevdiği düşüncesi ve bunun güveniyle yaşamaya devam eder. Kadın için kolay olmaz bu kararı almak. Televizyona boş boş bakar, uzun yürüyüşler yapar, bir sigara yakmıştır belki de ve küllükte kendi kendine sönmüştür hiç içilmeden ama uzun uzun düşünmüştür kadın. Ve vazgeçmiştir artık. Dönüşe dair tüm kelimeleri lügatinden çıkartmış, tüm açık kapıları kapatmıştır artık. Mantığıyla vazgeçer. Aklını yanına alarak gider kadın..


   Bir kadın gerçekten ne zaman vazgeçer?
   Ben seni sevmekten ne zaman vazgeçtim?

   Kötü günümde yanımda olmadığını anladığım zaman vazgeçtim.
   Canın sıkıldığı zaman benimle paylaşmaktan kaçındığın zaman vazgeçtim.
   Kırılacak olsam bile düşüncelerini açıkça paylaşmak yerine bana YALAN söylediğini hissettiğim zaman vazgeçtim.
   Gözlerime yüreğinle bakmadığını ve bir yerlerde hep benden birşeyler gizlediğini hissettiğim zaman vazgeçtim.
   Her sabah benimle uyanmak istemediğini söylediğinde vazgeçtim.
   Geleceğimizin olmadığını gördüğüm zaman vazgeçtim.
   Düşüncelerime saygı duymadığını anladığım zaman vazgeçtim.
   Değerlerimi görmezden gelip, değer vermediğini hissettiğim zaman vazgeçtim.
   Sana sarılınca geçmediği zaman vazgeçtim..
   Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın zaman vazgeçtim.
   BENCİL olduğunu gördüğüm zaman vazgeçtim.
   Beni birey olarak görmediğini anladığımda vazgeçtim.
   Sevgi gösterilerinin amacının arzuların olduğunu gördüğümde vazgeçtim.
   Hasret duyduğumu bildiğin halde beni evlat sahibi olamamakla suçladığın zaman vazgeçtim.
   Başka insanları benim önüme koyduğunda vazgeçtim.
   Önüme koyduğun insanların lafıyla beni yaraladığın zaman vazgeçtim.
   Beni köleleştirmeye çalıştığın zaman vazgeçtim..

  Bu sebeplerden sadece bir tanesine baş kaldırışım senin benden vazgeçmen için yeterken, bu sebeplerden sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi benim için. Hepsi bir araya gelince yaşanılan yahut yaşanılacak güzelliklerin hatrının kalmadığını gördüm.

   Senden,
   Aşkından,
   Gözlerinden,
   Yüreğinden VAZGEÇTİM..