Söylenmemiş Sözler..

   Bu zamana kadar söyleyemediklerimi şimdi söyleyebiliyor olmanın huzuru anlatılmaz sanırım. Bazı argo(!) sözcükler içerebilir bu yazım çünkü öylesine doluyum ki.. Sadece bu postun altına sığdıramam söylenmemiş sözlerimi. Bir nebze bile olsa içimi dökmüş olacağım en azından bu bana yeter.

   Kaynanam'a: Kayın-valide olmanı beklemiştim hep senden ve bu yüzden "Anne!" dedim sana. Eşimin annesi dedim saygıda ve hizmette kusur etmedim. Beni öyle noktalara getirdin ki eşimin hatrına sineye çektim. Annemizdir dedim sana hep güler yüz verdim. Oğlun bile senden kaçıp gitmişken annedir dedim. Hep oğlunu sana yönlendirdim arasın, sorsun, saygı duysun, terslemesin diye telkin ettim hep. Yanlış mı yaptım? Bıraksaydım da kopmuş aile bağlarınız daha da kopsa mıydı bilemedim. Kıskandığın zamanlar oldu, her anne oğlunu biraz kıskanır dedim. Kız kardeşinle bir olup namusuma dil uzattınız da kalkıp yüzünüze iki çift söz söylemedim. Oğlunla beni ilk duyduğun andan itibaren olmaz bu iş dedin ve olmaması için elinden geleni de yaptın. Ayrılmamızı bizden çok sen istedin. Eşimle bir ay ayrı kaldım. Evimize baş başa dönmek istedik. Sen sinsice oğlunun kulağına 'Beni de götürmezsen sana hakkımı helal etmem.' dedin. Yatak odama uygunlu uygunsuz girdin. Oğlunun sinirli zamanlarını fırsat bilip beni kötülemek için hiç zaman kaybetmedin, her fırsatı itinayla değerlendirdin. Yüzüme güldün, benimle hoşsohbet ettin ama eşimle en ufak tartışmamızı hissettiğin an yüzüme karşı tüm kinini kustun. Samimiyetine her inandığımda beni hayal kırıklığına uğrattın. Ayrılığımız duyulunca kaynatamı da alıp mal paylaşmaya yada senin deyiminle anlaşmaya(!) gelmek için teklif sundun. Benimle anlam veremediğim bir yarışa girdin. Halbuki sen ANA idin ben Yâr. Sanırım hiçbir zaman da bu yarışının sebebini anlayamayacağım. Her şeyine eyvallah dedim olmadı. Seni Rabbime havale ediyorum..

   Kaynatam'a: Senden baba olmanı beklemedim hiç. Çok istedim ama beklentiye girmedim. Yıllar önce bıraktın gittin çocuklarını. Çok çabaladım düğünümüzde oğlunun yanında olman için. Hiç unutmam oğlunun bana sarılıp titreyen sesiyle "Senin sayende on yıl sonra ilk defa bir aile olduğumuzu hissettim." deyişini. Onlara bir huzurlu bir aile veremediğin gibi, aile olmayı da öğretemedin. Başka bir kadınla gününü gün ederken evlatlarım ne haldedir diye düşünmedin. Seninle oturduk karşılıklı çay içtik dertleştik. Bana içini açtın. Bende sana derdimi anlattım. Çünkü geçte olsa babalık yapabileceğine inandım. Oğlunu hep teşvik ettim seninle görüşmesi için. Peki sen ne yaptın? Kumar oynadığı için oğlunu terk edip bir karara sürükleyerek kumarı bırakmasını sağlamaya çalışırken ben, bana mesaj atmaması ve aramaması için öğüt verdin. Rest çek dedin. Oğlun eşiyle barışınca sırtını döndün, oğluna küstün. Oğlunun kumar borçları bitmemişken onu kredi çekmek için çağırdın. Oğlun kabul etmeyince yine ona sırtını döndün. Seni defalarca aradı, mesaj attı. Merak edip neyin var demedin. Ya oğlunun başı dertte olsaydı, ya sana ihtiyacı olsaydı ama hiç düşünmedin. Çünkü senin çıkarlarına ters düşmüştü. Çıkarların karşılanmayınca oğlunu da yok sayabildin. Seni de Rabbime havale ediyorum..

   Kaynım'a: Hiç haklıyı haksızı sorgulamadın. Abine, abinin istediği cevapları verdin hep. O öfkeliyken iyice körükledin. Biz eşimle barışınca 'Anası yine kandırdı dimi lan seni.' deyip abinin aklına fitne tohumları ektin. Her fırsatta ayrılığı için onu destekleyeceğini söyledin. Sende birini seveceksin, hayatına alacaksın. Ne sen ne eşin bana yaşattıklarınızla imtihan olmayın çok zor. Ne diyeyim ki seni de Rabbime havale ediyorum..

   Görümcem'e: Çok sevmiştim seni. Kardeşim olarak görmüştüm diyebilirim. Seninle alışverişe gitmek, dışarda vakit geçirmek, birlikte birşeyler yapmak hoşuma gitmişti hep. Ne zaman ki abinin bir anlık öfkeyle yaptığı hataya aldanıp sorgulamadan yargıladın beni, işte o zaman anladım diğerlerinden bir farkın olmadığını. Biraz daha büyüdüğünde kimin yolunu izleyeceğini gördüm. Belki bende peşin hükümlü davranıyorum ama artık iyiyi düşünecek kadar insaflı olamıyorum..

   Müstakbel Ex Kocamın Dostuna: Eroinman kardeşinle beni kıyaslayıp, eşim gece işteyken onu beklediğim için uyumayışımı bahane edip, bana 'Manik Depresif ' teşhisi koyabiliyor olman takdire şayan bir hareket doğrusu. Eşimin de bu durumu iyice içine sindirip beni psikolojisi bozuk olarak ilan etmesini zaten sorgulamıyorum bile artık..

   Müstakbel Ex Kocamın Kankisine: Karısını döven, jandarmalık olan, utanmayıp darp raporu alarak eşini tazminat istemekle tehdit edebilen, karısı onu terkedip gittiğinde çocuğunu arayıp sormayan, eşi çalışmadığı için devletin üç kuruşluk eş yardımını kâr sayan, karısının yokluğunda geneleve giden, ayrılacağımızı öğrendiğinde yalancı şahitliği görülmemiş bir hevesle kabul eden bir adam olarak sana söyleyecek sözüm yok. Allah seni ıslah etsin.

   G ve A'ya: Yanımızda olup evliliğimizin her aşamasında bize destek verip, deneyimlerinizi bize sunarak bizi her zaman mutluluğa sevk etme çabalarınız ve dostluğunuz için size çok ama çok teşekkür ederim. Her daim kalbimde yeriniz apayrı..

   L'ye: Yalnızlığımın ve kimsesizliğimin farkında olup beni saatlerce dinleyen, derdime ortak olan, beni çaya çağıran, artık uzakta olsamda arayan soran, gurbette dahi samimiyetini ve arkadaşlığını esirgemeyen L'ye sonsuz minnettarım..

   Ailem'e: Annem, babam ve kardeşlerim.. Her daim yanımda olduğunuz, desteğinizi esirgemediğiniz ve sevginizin sıcaklığını bana mütemadiyen hissettirdiğiniz için çok teşekkür ederim. Sizi seviyorum..

   Canım Komşularım: Hadi bakalım size malzeme çıktı yine iyisiniz. Günlerinize katılmadığım ve kendimi sizden soyutladığım için bir kat daha mutluyum şimdi. Rabbim sizin dilinize düşürmesin ne diyeyim..

   Ex Kocama: Sana söyleyebileceğim tek bir kelimem yok. Veda cümlelerimi açtığım ilk postta söyledim. Bir daha içimden ne söylemek geliyor nede hatırlamak. Buraya yazdığım iki satırın bile sana fazla geldiğini düşünüyor, en çokta seni Rabbime havale ederken, yarına kalır yanına kalmaz demek istiyorum..
   Ha birde şu sözler yankılanıyor kulaklarımda:

   "-Anne evlilik nedir?
    -EVLİLİK, ARTIK AİLESİNİN İDARE EDEMEDİĞİ YETİŞKİN BİR ERKEK ÇOCUĞUNU EVLAT EDİNMEYİ ANLATAN BİR KELİMEDİR.."