Bir Kitap Ne Kadar Bekler Beni?

   Dış dünya ile tüm bağlantımı kopartırım ve kitabı yaşarım sadece. Birisi bir şey mi demiş, yemek hazır mıymış, düğün mü varmış, deprem mi olmuş, dünya mı yanmış hiç umrumda olmaz. Zaten fark etmem çevremde gelişen olayları. Kitapla bütünleşirim okurken.. 

   Bu yüzdendir ki kitapların üzerimde bıraktığı etki de büyük olur. Gerçekten ağlarım kitap acı sonla biterse, gerçekten hayretler içerisinde kalırım ve ben sana güvenmiştim katil sen miydin diye düşman bile olurum hatta kitabın içerisindeki karakterlere..

   E-kitap okuyamam ben mesela. Kitaba dokunmalıyım. Sayfalarını değmeli ellerim. Dokusunu hissetmeliyim. Köşelerini bantlayıp muhafaza etmeliyim..

   Kitaplarımı birisine emanet etmekte çok zorlanırım. Herkes benim gibi koruyup kollamaz, hassas davranıp ruhundan anlamazlar kitaplarımın diye endişe ederim. Olur da kitaplarımı birisine ödünç verirsem mutlaka içine ayracını da koyarım ve bükmeden, sayfalarını kıvırmadan oku diye tembihlerim. Bir cümlenin altını çizeceksem yumuşak dokulu bir kalemle hassas bir şekilde çizerim.

   Hiç internetten kitap alışverişi yapmadım. Yapamam da sanırım. Kitapçıya gitmeliyim. Kendimi rafların arasında kaybedip, her kitaba dokunma arzusuyla hunharca uzanmalıyım her kitaba  ve nazikçe elime alıp kitabın bana vereceği sıcaklığı hissederek almalıyım o kitabı. Dokununca ısınmazsa içim alamam, ertelerim başka zamana..

   Ama bu aralar tuhaf bir durumdayım. Kitapları alıp koyuyorum üst üste beni bekliyorlar okunmak için. Bu soğukluk hayra alamet değil. Ben ne ara bu hale geldim anlamadım. En kısa zamanda özüme dönmem temennisiyle..