"Havasından, suyundan aşk damlayan yarim var gül renginde. Dünyaları verseler olmaz ki sen denginde... Hımm hımm hımmmm... Derdimi derdinle böldüğümde ömrümü verdiğimsiiin.."
Dilime dolanmış bu şarkı hummalı bir şekilde hazırlık yapıyorum. Sen şikayet etsen de bu durumdan ben mumları severim bilirsin. Yine donattım heryeri çeşit çeşit mumlarımla. Sofrada tüm sevdiğin yemekler hazır. Fırından İmambayıldı'yı da çıkartınca tüm işim bitecek ve seni bekleyeceğim sadece. Tavuk Sote de yaptım bak sen bayılırsın benim soteme. Pilavı yine beceremedim sanırım. Bir türlü tutturamıyorum biliyorsun. Ya lapa oluyor yada çok yağlı. Ama öğreneceğim söz verdim sana sürekli farklı şekilde yapmayı deniyorum. Patates püresi de yaptım sen gelene kadar soğumasa bari. Rus salatasını da süsledim. Mm.. Sofram şahane oldu. Tam ağzına layık.. Pasta da dolapta hazııır. İçecekler tamaaam. Hediyemde burdaa. Ben! Ben hazır mıyım? Parfümümü sıkmış mıydım? Neyse neyse herşey hazır, herşey tamam.. Herşey mükemmel olacak. Bugün bizim EVLİLİK YILDÖNÜMÜMÜZ..
Ne güzel hayal etmiştim oysa ki.. Mesajını okuyorum dönüp dönüp "Şu yıldönümünü de zehir ettin ya helal olsun sana" yazmışsın ya hani bana. Düşünüyorum ben sana şu hayatta neyi zehir ettim diye? Aklıma geliyor birden ilk yıldönümümüz. Hani ben giyindim, süslendim, hazırlandım seni bekliyordum kapıda. Bilgisayar başından kalkamamıştın kumar oynamaktan da biz kavga etmiştik. Sende çıkıp gitmiştin evden. Bende bütün gece iç çeke çeke ağlamıştım. İlk evlilik yıldönümümüzdü.. Tam hayalini kurduğumuz gibi.. İkinci evlilik yıldönümümüzden 2 hafta önce sırlarımızı başkalarıyla(ismi lazım değil) paylaştığını öğrenip hesap sorduğumda beni en hassas noktamdan, özlemini duyduğum ama senin kumarından para ayıramadığımız, bu yüzden tedaviye fırsat bulamadığımız evladımla, hassas olduğumu bile bile beni yaralarken vicdanının sızlamadığını gördüğümde gittim ben senin hayatından.. Ve ben mi mahvediyorum bunu da? Neyi kutlayacaktık biz? Artık iyice dayanılmaz olan evliliğimizi mi?
Saygının olmadığı, sevgilerin tükendiği, ego savaşına dönüştürdüğün, yuva olarak değil bir sömürge olarak gördüğün bu evliliği mi kutlayacaktık biz?
Bir kez daha anlıyorum ne kadar doğru karar verdiğimi. Ve bir kez daha kararımın arkasında duruyorum. Daha kararlı ve sağlam duruyorum her defasında. Düşen her gözyaşımı hatırladığımda daha sağlam basıyor ayaklarım yere. Daha güçlü tutunuyorum sensiz hayata. Ve bilmeni istiyorum ki; bu defa hiç ağlamadım giderken.
Gözyaşlarım senin için feda edilemeyecek kadar kıymetli artık..
Fethettiğin bu yürek bağımsızlığını ilan etti bugün..
KUTLU OLSUN !!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder